با پرداختن به ورزشهای رزمی در بین افراد به مقاصد مختلفی صورت
می گیرد. این امر می تواند به عنوان هنری در جهت تناسب اندام و افزایش انعطاف
پذیری یا برای رقابت و مسابقه و یا به منظور دفاع شخصی مورد استفاده قرار
گیرد. بر خلاف آنچه تصور همگانی است میزان بروز آسیب های جدی در این ورزش
به نسبت پائین است مثلاً میزان بروز آسیب در ورزشهای رزمی در حدود 0.1
فوتبال است و حدودا 0.5کشتی است.
میزان بروز صدمات با میزان مهارت ورزشکار
رابطه معکوس دارد. از سویی شدت صدمات ایجاد شده با میزان مهارت ورزشکار در
رابطه مستقیم قرار دارد ( بخاطر استفاده از مانورهای ترکیبی و خطرناکتر )
لذا هر چه فرد با مهارت تر و حرفه ای تر شود اگر چه میزان آسیب ها در وی
کاهش می یابد اما اگر صدمه ببیند احتمال شدیدتر بودن آن افزایش می یابد.
فرکانس
•
احتمال صدمه دیدگی در ورزشهای رزمی در حدود 17 در 000/100 نفر است. این
میزان در فوتبال 167 در 000/100 و در بسکتبال 188 در 000/100 و در کشتی 26
در 000/100 است.
• 60% از آسیبهای مرتبط با ورزشهای رزمی در هنگام مسابقه های ورزشی و 40% آنها در زمانهای غیر از مسابقه رخ می دهد.
علل صدمات در ورزشهای رزمی
• اصابت ضربات مستقیماً به بدن.
• مانورهای تعادلی و چرخشی
• حرکات تکراری مثل رقص پا یا مشت زدن به میت بصورت متوالی ( احتمال شکستگی پا در اثر استرس ).
شایع ترین و شدیدترین آسیب های مرتبط با ورزش های رزمی
- شایعترین صدمات و آسیب های ورزشی در ورزشهای رزمی عبارتند از: له شدگی ها، خراشیدگی ها و کشیدگی های رباطی و عضلانی تاندونی.
- شدیدترن آسیب های مرتبط با این ورزش عبارتند از ضربات به سر و صدمات مغزی و پارگی احشای داخل شکم مثل کبد و طحال.
انواع صدمات نواحی خاص بدن
• صدمات سر و گردن :
این
صدمات عمدتاً عبارتند از : پارگی و خونریزی از بینی و کبودی دور کاسه چشمی
که اغلب در اثر اصابت مشت به صورت و گاهی هم در اثر اصابت پا به صورت رخ
می دهد. امکان دارد خراش قرنیه در نتیجه کشیده شدن ناخن به قرنیه رخ دهد.
شدیدترین حالت عبارتست از آسیب مغزی بدنبال اصابت پا طی حرکت چرخشی فرد می
باشد در این موارد که ضربه شدید به سر وارد شده است باید حتماً بررسی از
نظر آسیب همراه در گردن صورت گیرد. استفاده از کلاه های محافظ می تواند
جلوی آسیب های بافت نرم صورت را بگیرد اما درجلوگیری از صدمات مغزی همراه
با اصابت پا به سر چندان موثر نیست.
• آسیب های اندام فوقانی :
شایعترین آسیب عبارتست از کبودی های ساعد و مچ.
در
رفتگی ساعد اگر رخ دهد عمدتاً از نوع خلفی است در حالیکه در رفتگی شانه
اگر رخ دهد در 95% موارد از نوع قدامی است. آسیب های ورزشی شایع دیگر
عبارتند از شکستگی ها و کشیدگی های رباطی ( بخصوص در شانه ) و کشیدگی های
عضلانی.
• آسیب های اندام تحتانی :
شایعترین آسیب اندام تحتانی کبودی ها در نواحی ساق، داخل ران و پشت پا می باشد.
زانو
محل آسیب پذیری در ورزش می باشد. در ورزشهای رزمی که فرد دائم به جلو و
عقب می رود و حرکات تعادلی زیاد است زانو بیشتر مستعد آسیب در اثر اعمال
نیرو به جلو یا عقب یا طرفین داخلی و خارجی آن است.
آسیب های زانو می
تواند به منیسک ها یا رباطهای زانو وارد آید یا به کشکک وارد شده و سبب
شکستگی یا دررفتگی آن گردد. همچنین می تواند منجر به شکستگی استخوان در محل
زانو شود و در موارد نادر منجر به دررفتگی زانو شود که حقیقتاً یک اورژانس
محسوب می گردد.
پیچ خوردگی و شکستگی مچ پا از آسیب های شایع در ورزشهای
رزمی محسوب می شوند. همچنین آسیب به انگشتان اول و دوم و پنجم نیز شایع
است و احتمال دارد در دراز مدت در این انگشتان آرتروز رخ دهد.
• آسیب ارگان های شکم:
در
ضربه به شکم بخصوص ضربات چرخشی پا احتمال آسیب ارگانهای شکمی مثل کبد،
طحال، کلیه و پانکراس ( لوزالمعده ) وجود دارد. همچنین یک ضربه کنترل نشده
پا می تواند به آسیب بیضه ها و خونریزی آنها منجر گردد که استفاده از محافظ
توصیه می شود.
• آسیب قفسه سینه :
در اثر مشت قوی یا ضربه شدید پا
به قفسه سینه احتمال شکستگی دنده یا التهاب قسمت قدامی دنده ( کوستوکندریت)
و در مواردی ورود هوا به داخل پرده جنب وجود دارد
